Tikilir, qurulur, reklam lövhələri, böyük maşın seli... Bunlar adamı sevindirir. “Bu, mənim şəhərimdir!” demək istəyirsən. Amma nədənsə özünü Charlie Chaplin-in “Böyük şəhərin işıqları” filminin personajının yerində hiss edirsən...
Bakıya baxanda sanki oliqarxiyanın ağarmış dişlərini görürsən...
